Yakamoz Güzeli

Gözlerindeki ağrıya güvenerek uzanmıştım parmaklarına.  "Sözcükler çok cılız bir terazidir yüreğin yükünü tartmada."demiştin;  " gücenik elbette tanır güceniği, canına yapışmış durgunluktan." Bir şeyin parçalarını bir araya getirmek ister gibi dönmüştün yeniden camlara.  Gece daha mı kolaydı, daha mı zor, seçemez olmuştum. " Her duyguyu dile getirmek gerekmiyor biliyor musun?  " nasıl her duyguya isim koymak gerekmiyorsa."    Alnındaki bulutları öperek çekilmiştim kıyılarıma. Bunu elbette en iyi ben bilirdim; adını koyduğu her şeye yenilen ben. Gecenin verdiğini sabaha teslim ederek inmiştik trenden. Senin aklında, benim gövdemde bir karıncalanma, geldiğimiz yol kadar uzun bir suskunlukla bakmıştık denize, bir imkansızlığı ezber eder gibi. sen yitirdiğini arıyordun, ben koruduğumu koyacak yer bulamıyordum.... . . . . Gördüğüme sevindim diyordu İlhan Şeşen şarkıda.Usta sanatçılara konuk olan bir şarkı oldu en sonunda ve şarkıcılar artık gördüğüme sevin...

Penceremin buğusuna çizdim yüzünü O kara gözlerin düştü, düştü aklıma Kaderimize kattın el sözünü  Sevdamızı sürdün zalım dar ağacına   Sizi alıp başka diyarlara götürmesi dileğiyle...↫ Çoğu şarkıyı ısrarla dinlememizin sebebi belkide sözlerin bizleri anlatmasıdır. Mesela şarkının bir yerinde ne diyordu " bu yaşımda zindan ettin bana dünyayı ". Gerçekten de öyle mi ?  Aşk nasıl olur da bir insanın dünyasını ona zindan edebilir ki ? Diye düşünmüyor değilim bazen ama sanırım cevabı çok basit. Doğru sevgi ve doğru insan kavramları eksik ise ortada zaten bir aşk yoktur.  Zor olan şu ki kişilerin birbirleri için doğru insan olup olmadıklarını anlamaktır..Ve en kötüsü eğer yanlış insanlar bir şekilde bir araya gelmişler ise ortaya çıkan kaosun düzeltilmesidir. Ne kötü değil mi dostlar, sevdiğiniz insana " baharlarımı almışsın elimden, gönlümden - umutlarımı söndürmüşsün " demek... belkide diyememek ..ne zor değil mi dostlar... Her şeyin bir sonu var dostlarım tıpkı...